Kafamın içinde kafa misali. Kafamın içinde kafa misali. Kafamın içinde kafa misali......
Daha kaç defa demişim acaba.. Bugün; şu an 1400 kilometre uzakta, bir polis evindeki odasından dağları seyreden arkadaşım hatırlattı bunu bana. Arka arkaya yazmışım aynı cümleyi, sanırım üç yıl önceki bir sanal diyaloğumuzda. Tahminimce, küçükten bir diyalog olarak başlayıp bir monoloğa dönüşmüştür ya.. O öyledir; kafasına eser çıkar gider. Sonra bir bakarsın, alakasız bir anda Heidi'yle Peter kutu kutu pense oynamaya başlarlar.
Kafamın içinde kafa misali. Depresif günlerin ürünü bir cümle. Hayatı rock 'n roll yaparak geçirmek varken, ne depresyonu! Ama kafamın içindeki kafalar en olumlu anlarımda da matruşka etkisiyle çoğalıyor, bir daha çoğalıyor. Ahahahah, oh yeah! Ahahah, oh yeah! Chuck Berry'nin vokalleriyle benim vokalim karışıyor. Güzel bir karışım! Ünlem işareti, ünlem işareti, ünlem işareti, ünlem işareti...................
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder